3 Rozdział ~ Miłość jest ślepa.

Myung wstał i udał się do kuchni, gdzie nalał do szklanki wody i ją wypił. Pożegnał się z przyszłymi teściami i wyszedł z domu. Wsiadł do samochodu i pojechał, ale nie do swojego domu, tylko w stronę domu Yoona. Stanął przed małym skromnym domem. Stał tak już od dwudziestu minut i w końcu zadzwonił do drzwi.
- Co ty tu robisz ? Jeszcze o tej porze ? - Spytał poddenerwowany Yoona. W sumie było już po jedenastej.
- Możemy porozmawiać? - Spytał trochę smutny, ale poważny.
- "Porozmawiać" o czym? - Myung już nic nie mówił. Skierował się w stronę ogrodu. Yoona nie miał innego wyjścia, jak tylko pójść za nim. Przez dłuższą chwile się nie odzywali, a tylko chodzili.
- Mów co chcesz - Powiedział jeszcze bardziej zdenerwowany chłopak.
- Yoona, możesz na razie trzymać się z dala od Ryu Ri? - Spytał. Yoona nie wytrzymał i chwycił go gwałtownie za kołnierzyk.
- "Z dala" ? Jakim prawem ? Dlaczego mam to zrobić ? - Myung złapał jego za nadgarstki i oderwał go od siebie.
- Po prostu, mam zamiar na razie zająć się Ryu, poza tym wrócili jej rodzice. Chcesz by takie sytuacje jak dziś powtarzały się codziennie ? Musisz zrozumieć, że Ryu Ri jest moją narzeczoną, nie twoją! - W jego oczach pojawiła się złość. Nie mógł wytrzymać widoku Yoona, tak jak on jego.
- Na razie... Hmm i co po potem ? Znów ją zostawisz na kilka miesięcy ? Nie zapominaj, że to ja jestem przy niej zawsze. - Obrócił się i zaczął kierować w stronę domu.
- A ty nie zapominaj kogo kocha Ryu. - Myung skończył tym zdaniem rozmowę. Udał się w stronę auta i pojechał do domu. 
                                                                                       ***

Na drugi dzień, od bardzo dawna Ryu Ri została obudzona głosem matki.
- Masz, przebież się w to - Kobieta dała dziewczynie białą, lekko żółtą sukienkę. Ryu przebrała się i wyszła do matki, która powiedziała, żeby sobie usiadła, a ona zrobi jej makijaż.
Po upiększeniu dziewczyny, zeszły na dół. Ojciec założył jej na szyje długi wisiorek, i powiedział, że jest już gotowa.
- Jestem gotowa, ale na co? - Zapytała zaciekawiona.
- Na spotkanie z moimi znajomymi. - Usłyszała głos Myunga.
- Myung Soo! - Krzyknęła szczęśliwa na ponowne odwiedziny narzeczonego - "Znajomymi" ? - Zapytała zaskoczona.
- Tak, dziś mamy małe spotkanie i chciałbym Cię im przestawić. - Odpowiedział. Człowiek musiałby spojrzeć na Ryu, by zobaczyć jej szczęście, które było nie do opisania.
- Najpierw coś zjecie, a potem pójdziecie. - Powiedział ojciec dziewczyny. Wszyscy usiedli do stołu i zaczęli jeść.
- Ryu, pomóc Ci? - Spytał Myung, który zauważył, że dziewczyna na trudność z trafieniem w jedzenie. Z niechęcią się zgodziła. Nie lubiła sprawiać kłopotu innym przez to, że nie widzi.
Po zjedzeniu śniadania, ubrali się i wyszli. Pogoda była dość ponura i przygnębiająca, ale ona jej nie widziała, więc wcale nie była smutna. Wsiedli do auta i pojechali.
Zajęło im to około trzydzieści minut. Dojechali do bardzo pięknej i luksusowej restauracji. Wysieli z auta i weszli do środka.
- Dzień Dobry. Mogę prosić o imię ? - Zapytał ochronisz sprawdzający rezerwacje.
- Kim Myung Soo i Kang Ryu Ri - Odpowiedział chłopak.
- Dobrze. Są Państwo, proszę - Weszli. Myung od zrazu zauważył swoich znajomych przy stoliku.
________________________________________________________________________
Witam^^ Rozdział się podobał? Przepraszam, że tak rzadko dodaje, ale wena mnie opuściła, ten rozdział był już napisany tydzień temu, ale nie miałam ( no i nadal nie mam) 4 rozdziału.... ;c
Proszę napisać w komentarzach co myślcie.